Çocuk Bakamayan Erkekler
Toplumumuzda bağımlı çocuk yetiştirme modeli oldukça yaygın. Yani çocuk 35 yaşına geliyor hala ailesi para gönderiyor ya da evini alıyor. Hatta şu ekonomik krizlerde kıyamet kopmamasının sebeplerinden biri de bu. Bu konuda en büyük mağduriyeti yaşayanlar erkekler. Herkes aynı olmasa da klasik Türk erkeği el bebek gül bebek yetiştirilir, evde suya sabuna dokunmaz, sorumluluk almaz. Çocukluk döneminde her türlü sorumluluğu annesinin aldığını gören erkek modeli hayatının devamı için yemeğini yapacak, evini düzenleyecek ideal bir eş bakar kendine. İnsan bazen düşünmeden edemiyor bu bağımlı model çevresinde bir kadın olmadan nasıl yaşayacak diye.
İşte bu daha tek başına temel ihtiyaçlarını bile gideremeyen şahıslar evliliğin olmazsa olmazı çocuk yapma işine soyununca doğal olarak bebeğin bütün ihtiyaçlarını gidermek yine kadına düşer. İnsan yine düşünmeden edemiyor. Bir baba kendi evladının neden ihtiyaçlarını karşılayamaz, neden babalık edemez diye. Daha kendi ihtiyaçlarını gideremediği içindir aslında özrü.
Yazıda buraya kadar erkekleri gömdüğümün farkındayım. Aslında ben kendim bağımlı model aileye çok uzağım. Kadınların bu sisteme köle olmasına yabancı olduğum için zor da olsa kendime yakın birini buldum kendime. Benim çevremde herkes kendi çocuğuna bakmaktan geri durmaz. Arkadaşlarım erkek olsa da çocuk bakma konusunda uzmandır. Çevrem böyle olunca o çocuk bakamam diyenler bana ayrı bir garip geliyor. Bir gün televizyonda bir adam gördüm. “Ben çocuk bakamam. Olur mu öyle kadın varken çocuğa erkek bakar mı? Ben çocuğun altını nasıl değiştireyim. Kadın işi o.” diyordu. O kadar sinirlendim ki bu yazıyı yazmaya karar verdim. Sonra da ben çocuğun altını değiştirmem, çocuğa bakmam diyen erkeklere denk geldim.
Günümüzde ekonomik durumlardan dolayı artık çalışmayan kadın kalmadı. Eve para getirme işi ortaksa ev işleri de kadına yığılmamalı, paylaşılmalı. Fakat bebek bakma durumu ev işlerinden çok daha farklı bir durum. Bir kere kendi evladın söz konusu. Ona bir ev işi olarak bakmak ne kadar büyük haksızlık. İlgisiz bir babanın olduğu bir ev ortamında çocuğun kafasında baba algısı nasıl oluşacak ki? O artık aileden biri ve en önemlisi evlat, insanın en değerlisi. İnsanın kendi canından bir parça.
Eğer bir erkek ben çocuk bakamam, ben alt değiştiremem diyorsa çözümü basit; çocuk yapmayacak ve sorun kökünden çözülecek.