Mükemmel annelik mümkün mü?

Belki pek çok anne, annelik ile illi modern eğitim metotları, farklı pedagogların geliştirdiği yöntemler, çocuk psikolojisi ve çocuk yetiştirme yöntemleri konusunda okudu ve kendini geliştirdi. Ama yıllar süren deneyimlerim sonucunda şunu gördüm ki, anneler bir yerde eksik kalıyor.

Evet aslında çok yazdım ama sorun annelerin eksik olması yani çocuğun nineye, dedeye, diğer akrabalara ve daha da önemlisi bir babaya ihtiyacı var.

Artık akraba ilişkileri, geniş aile kavramı kalmadı. Bu yazımda yazmıştım. Geleneksel Türk ailelerinin çoğunda torun bakıldığının farkındayım ama artık bir iki saat dahi hatta yılda bir torununu görüp ona bile katlanamayanlar da var. Katlanamadığı halde maddiyattan dolayı torununa gönülsüz bakanlar da var. Çünkü yeni nesil ailelerin bakıcıya para yetirme şansı yok artık. Kısaca herkes çocuk psikolojisini değil kendini düşünüyor. Bireyselleşmenin etkisi.

Yine toplumsal cinsiyet rollerinden bahsedeceğim. Baba çocukla ilgilenmek zorunda değil çünkü eve para getiriyor anlayışı hakim toplumumuzda. Ama artık kadınlar da o rolü erkeklerin elinden aldı. Hatta Türkiye gibi büyüklü küçüklü ekonomik kriz geçiren pek çok ülkede artan işsizliğin de etkisiyle daha çok erkek işsiz kaldı ve o rol de tek başına kadına kaldı.

Ama hiçbir şey toplumsal cinsiyet rollerinin babalığın önüne engel bir bahane olmasının önüne geçemedi. Başka bahaneler de vardı. Mesela çocuğun derslerine yardım etmemenin bahanesi babanın eğitime inanmaması olabiliyor hatta bu bahaneyi sunan babanın mesleği öğretmenlik olabiliyor. Çocuk hasta olunca mesela çocuğu doktora götürmeye üşenmekle babalık arasında ilişki olmamalı bence. Bunun da bahanesi anne çocuk doktoruna doğru gezmek istemesi olabilir.

Özetle, annelik her konuda tek başına kalıp tek başına cebelleştikten sonra modern eğitim metotları, çocuk yetiştirme konularında kendini geliştirmesi yüzde yüz iyi bir sonuç vermiyor.