Türkiye’de insanca yaşam
Türkiye’de insanca yaşam temalı yazılarımdan bugünkü konum çalışırken hastalık izni almakla ilgili olacak. Malum hepimiz insanız ve hasta olunca istirahat etmemiz gerekebiliyor.
Konu enteresan bir şekilde medyada çok az yer bulmuş. Medya özgür olmadığı için muhtemelen. Birkaç kişi sosyal medyada sesini yükseltmeye çalışmış. Klasik hain falan diye yalanlamaya çalışmışlar. Ancak ben başıma geleni açık açık söyleyeceğim. Nitekim o dönem yeni doğum yapmıştım. Gerek ben gerek oğlum hastaneye yatacak kadar hasta olduk. 2016-2018 yılları arasında ohal bahane edilerek hasta çalışanlara sağlık raporu verilmedi. Bakınız iki yıldan fazla bir süre. El insaf insan değil miyiz biz?
2018-2020 arasında da bilin bakalım ne oldu? Doktorlar dedi ki ohal koşulları devam ediyor. Rapor verince bize soruşturma açıyorlar o yüzden rapor vermiyoruz.
En fenasını 2019 sonunda yaşadım. 2019 Aralığında bir salgın peydah oldu. Aciller full doluydu. Bana sorarsan covid çoktan tüm ülkeleri sarmıştı da Çinliler keşfetti. İşte benim Eylül ayında biraz semptomlar görülmeye başladı. Sonra iki kere acillik olacak kadar kötü oldum. Hastalığın ağır hali 3ay sürdü. Öksürük ve semptomlar derken 9 ay sürdü hastalık. Ve evet rapor vermediler.
2020 sonrasını bu yazımda yazmıştım zaten, sağlık çalışanlarının özlük hakları iptal edildi. Kısaca 2016 sonrası memuriyet hayatında gün yüzü görmedim.
Dahası…
2015 öncesi de fetöcüler rahat ettirmediler ama o bu yazının konusu değil.
Bir de eşim çalıştığı bir yerden bir günlük hastalık raporu aldığı için işten çıkarıldı o da yine 2015 öncesine dair ayrı bir konu tabii.
Ha bir de yine eşim sigortasız çalıştırıldığı bir iş yerinde iş kazası geçirdi. Ayağı kırıldı. Bir de ona işten çıkarıldı. Ama artık bu yazının konusu sefiller romanı özeti değil.
Sonra 2020’deki büyük sağlıkçı istifa furyasına katıldıktan sonra Dubai’ye geldim. Tabii burada da hasta oldum. Doktora gittim. Rapor verdi! Alışmamışım şok geçirdim. Halbuki alışmıştım hastayken sürünmeye.
Biz gördük geçirdik. Süründük ettik. Temennim biz vazgeçtikten sonra bir şeylerin iyileşmiş olmasıdır. İyi günler efendim.