Aman Çocuğum Alışmasın!

Epeydir bir söylemdir gidiyor. “Aman çocuk alışmasın.” Çocuk doğar doğmaz hemen hem de sağlık personeli tarafından maruz kalıyoruz. “Bebeğinizi memede 20 dakikadan fazla tutmayın alışır.” Halbuki Tracy Hogg’a göre bebeğin çene kasları yeterince gelişmiş olmadığından tam anlamıyla emebilmesi için ilk ay en az 45 dakika emmesi gerekir. 2. ay 30 dakikaya ancak 3. aydan sonra 20 dakikaya düşürülmeli. Hatta bana göre çocuk bırakana kadar emzirilmeli.
“Çocuğu yanınızda yatırmayın alışır.” diyorlar. Uzman Pedagog Adem Güneş’e göre güvenli bağlanma, akabinde güvenli ayrılma olması için ilk iki sene bebekle birlikte yatılmalı. Her konuda Adem Güneş’e katılmıyorum ama bu konuda fikirlerini destekliyorum. Zaten bağlanma eğitimi olan bir pedagog kendisi. Hal böyle olmasına rağmen alışır diye çocukları soğuk yataklarına terk ediyoruz. Yetmiyor daha doğmadan ayrı oda yapıp, odasında yalnız başlarına bırakıp, tepelerine bir kamera takıyoruz.
“Çocuğa çok sırnaşmayın şımarır.” Ya ne yapıyorsunuz asker mi yetiştiriyorsunuz? Çocuk daha yeni açmış gözlerini dünyaya en çok annesine ihtiyacı varken aman da alışmasın diye tek başına bırakılıyor. Halbuki onun kucaklanmaya, emzirilmeye ve okşanmaya ihtiyacı var. Ondan sonra çocuk ilgi ve sevgi eksikliğinden davranış problemleri başlıyor ve sonra gelsin dikkat eksikliği ilaçları.
Halbuki onların o sevimli ponçik suratlarına baktığınızda annelik içgüdüleriniz ne diyor? Onu sıkıştır, öp, kucakla, gece yanına yatır, hiç ayrılma demiyor mu? İşte bu kadar. Bırakın başkası ne derse desin.