Anneliğe karşı linç kültürü

Geçenlerde yine sosyal medyada linç kültürü sayılabilecek çok enteresan bir şeye daha denk geldim. Kadının biri gece bir video çekmiş. Videoda bir duvar kenarında 10-12 yaşlarında bir kız çocuğu var. Kadın arabayla geçerken “Senin annen yok mu, bu saatte neden dışarıdasın?” diyor. Bu kadar kısa bir video. Tabii video kız çocuğunun ailesine suçlayıcı yaklaşıyor, karşılığında da basıp gidiyor. Bir durup çocuğu evine bırakayım ya da ailesine bakayım ya da polisi arayayım demiyor. Tabii altındaki yorumlarda kız çocuğunun annesinin yemediği küfür kalmamış.

Şimdi benim anlamadığım noktalar oldu. Videonun nerede çekildiği belli değil. Belki hemen yukarıda annesi balkondan bakıyor. Belki bir çocuk parkının duvarının dibinde çekti, ki yazın çocukların oynamak için çocuk parkına çıkması ne kadar anormal? Ve bazen çocuklar parkın biraz dışında kaldırımda koşturabiliyorlar. Belki annesi hemen yan tarafta parkta oturuyor. Belki de video çok güvenlikli bir site içinde çekildi. Hatta belki de video tamamen kurgu?

Videoyu çeken kişi direkt olarak kızın ailesine hatta annesine sorumsuzlukla suçlayarak yaklaşmış ama durumu nereden biliyor? Bu saydığım olasılıkların olmadığı ne belli? Hem kendisi o kadar sorumluluk abidesiyse neden çıkıp kıza yardım etmiyor? Ayrıca video çekerek ne amaçlıyor? Küçük bir çocuğu çekip kafasından bir senaryo uydurup yapıştırdığında çok mu ünlü olup saygı duyuldu? 18 yaşından küçük bir çocuğu kendi ve ailesi rızası dahilinde mi çekip bu kadar kişiye yayınladı? Bununla ilgili bir yaptırım yok mu?

Kafasına göre çocuğun annesine linç yapan insanlar bunun o ailenin ve çocuğun psikolojisine ne kadar zarar vereceğini hesap ettiler mi?

Başka video

Bu videoyu görüp kafam karıştıktan çok geçmeden bir başka video gördüm. O video biraz daha bariz sıkıntılıydı, bu kadar muallak değildi. Videoda bir anneyle ergen kızı kavga ediyordu. Ama ortada fiziksel bir şiddet yoktu ve kavganın şiddeti videoda açık değildi. Yine birileri “Yazık kıza, çok ayıp, nasıl annesin sen?” gibilerinden kadını suçluyordu. Yani anne olmayan için garip gelebilir ama anneler çocuklarıyla kavga edebilirler gibime geldi. Bu ebeveyn-çocuk tartışmasının göbeğine atlamak, bilip bilmeden ne kadar sağlıklı bilemedim ama üstüne bir de videoya çekip milyonlara yayınlamaları cabası.

Sanırsam linç kültürü ile insanlar biraz duygusal boşalma yaşıyor ve özellikle de başkalarını aşağıladıkça egoları tatmin oluyor. Ancak bunu yaparken pek empati kurmuyoruz. Bu da genele bakınca insanı üzüyor. Yalnız araştırmalarıma göre internet linçleri ya da cancel culture tüm dünyada olmasına rağmen bizim toplumumuzda biraz daha insafsız ve yaygın. Bu beni ayrıca üzüyor.

En nefret ettiğim şeylerden biri de hep ortada bir çocuk olunca annenin ayıplanması. Yine tek bizde olmasa da bizim toplumumuzda daha yaygın olan bir şey. Burada da yazmıştım, sanki kadınlar mitoz bölünüyor, sanki bir çocuğun sorumluluğunu sadece anneler almak zorunda.

Üzüldüğüm noktalardan biri de videoları çekip yayınlayarak linç başlatanların yine kadın olması. Gerçi ben bu kadınlar anne olamadığı için, kıskanıyor olabilecekleri için de bunu yapmış olabilirler diye düşündüm. Kadının kadına yaptığını erkekler yapmıyor diyeceğim ama gerçekten de kadınlar, erkekler kadar birlik olamıyor. Kimse “Bırakın bu kadınların yakasını” diyemiyor. Biz kendi kendimizi korumazsak bu toplum da kadınların tepesine binmeye devam eder. Belki sokakta gördüklerimizi linçleyerek egomuz geçici olarak tatmin olsa da, yarın linç sırası bize gelebilir.